Jeruzalem met regen.

Het regent hier dat het giet!!  Alle hemelsluizen open tot zegen van het land!!
Maar als je naar je werk moet, kun je zo het een en ander beleven. Gekleed in regenjas en gewapend met paraplu op pad. Eenmaal op het voetpad uitkijken waar je loopt, want voor je't weet loop je in een diepe plas, maar ja, gevaar komt altijd weer van een andere kant dan verwacht.

Het gevaar was in dit geval op de rijbaan naast het voetpad en wel een kleine vrachtwagen, die zich met grote spoed richting verkeerslichten haastte. Misschien raad je het al, ik werd gedoucht  door het opspattende water van de voorbijrijdende vrachtwagen, toen deze door een "diepe" plas reed!! De bovenkant droog, maar broek en schoenen meer doorweekt dan zomaar nat. Ik kon de humor er nog wel van inzien, tenslotte had Jeruzalem mij al vele zonuren gegeven. Dan moet dit ook kunnen.

 De weg vervolgd en bij de bushalte in bus 72 plaats genomen. Halverwege de Hebron Road moest iedereen de bus uit en in de bus die daarvoor stond instappen. Als een volgzaam schaapje voegde ik mij bij de kudde en zocht een plaatsje in de andere bus, niet wetend waar deze mij zou brengen, maar hopende dat dit naar de juiste plek op de juiste tijd zou zijn. Raad je het al, nee dus, door de beslagen ramen doken voor mij straten op die ik niet (her)kende. Ik spoedde mij naar de buschauffeur en legde mijn probleem voor in zo correct mogelijk Engels. Ik had het gewoon op z'n Hollands kunnen zeggen, want de goede man sprak alleen zijn moedertaal! Maar hij bleek zeer inventief, want hij sprak iets op zeer luide toon en binnen een sec stond er een vriendelijke Joodse mijnheer voor mij, die mij vroeg wat ik wenste. Ik heb hem het probleem voorgelegd en zie daar: hij begreep mij en legde de chauffeur uit wat ik hem had geprobeerd duidelijk te maken. Deze begreep nu ook wat ik bedoelde en zei: “recha”, hetgeen wachten betekent en vervolgde welgemoed zijn weg. Nog geen paar minuten later werd mij gezegd bij de volgende halte uit te stappen en naar de overkant van de straat te gaan waar ook weer een bushalte bleek te zijn.

En o wonder, ik herkende de omgeving weer, alleen bij de bedoelde bushalte kwam geen bus 72. Waarom niet, werd mij niet duidelijk. Mijn Samaritaan bleek een vijftal Arabieren te zijn, de een voor de ander deed zijn best om te weten te komen waar ze mij mee konden helpen. Een zin in correct Engels hielp mij op weg. De tweede werd lastiger, hij vroeg een adres, de derde zin bracht uitkomst: " weet je waar je zijn moet"? Dat wist ik en ik mocht plaats nemen in de taxi, die bracht mij nog binnen de vijf minuten waar ik zijn moest!!

Eenmaal binnen in Ilan vroeg een andere vrijwilligster van eigen bodem mij of ik het koud had. Op mijn “ja nogal”, vroeg zij: "van binnenuit of van buitenaf"? Naar waarheid kon ik antwoorden: “van buiten af, ik houd niet zo van regen brr….., maar voor Jeruzalem ben ik verblijd, om Israël heb ik mij verheugd!!” We keken elkaar aan en even scheen de zon!!

geschreven door Lenie