zaterdag 18 oktober (shabbat)

Soekot (=Loofhuttenfeest) is weer voorbij en het “gewone” leven zoekt weer zijn eigen gangetje. Toch was het een bijzondere ervaring voor mij, om juist met dit feest in Jeruzalem te zijn. Het is een echt familie feest en wordt dan ook thuis gevierd. Prachtig gezicht als overal bij de huizen of op de balkons de soeka’s verschijnen, dit zijn een soort van tenten met bovenop riet of palmtakken. Als het maar open is, deze dakbedekking staat namelijk symbool voor de overgave aan goddelijke bescherming. Overal zag je Joods Orthodoxe mensen met een loelav lopen, dit is een bundeltje van een lange palmtak, drie mirtetakjes en twee takjes van beekwilgen en daarbij een etrog, een vrij grote citrus vrucht. Hiermee wordt onder opzeggen van gebeden/psalmen gezwaaid naar de vier windstreken, van boven naar beneden en van voor naar achter, men vraagt daarmee aan G’d om zorg voor alle gewassen, bomen en planten van de gehele wereld. Door een mevrouw zijn wij uitgenodigd in haar soeka, zij heeft ons uitleg gegeven over allerlei gebruiken rond Soekot en Simcha Tora (vreugde der wet) Zij was in bezit van werkelijk schitterende attributen die bij deze feesten gebruikt worden, waaronder een zilveren doosje waarin men de etrog bewaard. Prachtig, leerzaam en gezellig!

Tijdens Soekot en Simcha Tora is de Jeruzalem mars, door sommigen zelfs de heilige mars genoemd omdat uit alle volkeren, talen en naties mensen zijn gekomen om deze mars mee te lopen en zo kenbaar te maken dat zij achter Israël staan en voor het land en zijn bewoners bidden!

Simcha Tora is een hele happening. Dit feest wordt intens gevierd door zowel mannen, vrouwen en kinderen. Enkele mannen dansen met de Tora rollen(grote boekrollen met daarop geschreven de eerste vijf Bijbelboeken) de anderen volgen; er wordt uitbundig gedanst en gezongen, ook drinkt men op deze dag wijn. De vrouwen laten zich niet onbetuigd in deze viering en klappen en zingen even uitbundig mee, sommigen zitten te kijken en te luisteren. De kinderen? Die krijgen lekkers en bewegen zich moeiteloos door het feestgedruis. Ikzelf (Lenie) heb deze happening meegemaakt in de grote synagoge in Jeruzalem: genieten! Er liggen voor een ieder sidoers (gebedenboeken) in Hebreeuws/Engels en de Tora lezingen waren daardoor goed te volgen. Maar daarna ging het boven m’n pet, een vriendelijke Joodse dame, uit Engeland afkomstig, in Jeruzalem voor “het” feest heeft me uitleg gegeven. Ook weer een bijzondere ontmoeting. Bij de westmuur (klaagmuur) was het een drukte van jewelste, je raakt niet uitgekeken en wordt zelfs meegenomen in de feestvreugde. Later, in één van de stoeltjes die daar altijd klaarstaan, heb ik lekker gezeten, gebeden en gefilosofeerd. Vreugde om de leer van het leven en weten: het levend geworden Woord komt!